Welke argumenten zijn er op basis van de kruisdraden op foto’s?
Een veelgenoemd argument dat pleit voor een vervalsing van de maanlanding is gebaseerd op het dradenkruis in de foto’s.
De
camera’s die op de maan zijn gebruikt hadden reseauplaten, waarin een klein zwart dradenkruis was gegraveerd. Deze platen zaten tussen de lens en de film, zodat elke foto een dradenkruis bevatte. Dit dradenkruis werd gebruikt als meetpunt bij het maken van foto’s. Hierdoor konden ze afstanden beter inschatten. Deze dradenkruizen lijken soms achter voorwerpen op foto’s te verdwijnen. Sommigen denken hierdoor dat deze kruizen pas later zijn toegevoegd of dat er juist later objecten zijn weggehaald of toegevoegd. Het kan dus wijzen op het vervalsen van de foto’s.
Als je echter beter naar de foto’s kijkt, zal je opvallen dat de kruisjes alleen op witte gebieden lijkt te verdwijnen. Op deze witte oppervlakken is de filmemulsie (lichtgevoelig materiaal) verzadigd geraakt met het licht dat door het lichtgekleurde voorwerp werd weerkaatst. De foto is als het ware op het witte gebied(je) overbelicht en hierdoor ‘lekt’ het witte in de film eromheen. Het witte is dus vermengd geraakt met het gebied dat door het dradenkruis bedekt is.
Hierdoor is het dradenkruis op dat stukje niet meer te zien.
Er zijn nog twee verklaringen voor het ‘verdwijnen’ van het dradenkruis op een witte achtergrond. De lichte achtergrond was zo fel dat het reflecterende licht meer was dan de camera kon opnemen. De zwakke dunne kruisdraden konden de helderheid van de witte achtergrond niet genoeg af laten nemen om zichtbaar te worden.
De derde verklaring is gebaseerd op het vele kopiëren van de foto’s van de maanlanding. Als je de foto steeds opnieuw kopieert, word de resolutie kleiner bij elke kopie die gemaakt wordt. Lichte kleurverschillen zijn dan niet meer te zien en daarbij zijn ook de (misschien op de originele foto heel lichtjes aanwezige) kruisdraden verdwenen.
Bij deze foto is een haar voor de lens vastgemaakt. Er is een foto gemaakt van een door zonlicht verlicht wit papiertje op een minder lichte achtergrond. Het is duidelijk te zien dat de haar veel lichter is voor het witte papiertje dan voor de iets donkere achtergrond. Op de maan is er natuurlijk sprake van een veel fellere weerkaatsing van het licht, doordat de zon daar feller schijnt dan op aarde (door het ontbreken van een atmosfeer). Hierdoor zullen de kruisdraden inderdaad niet te zien zijn op de foto’s die op de maan gemaakt zijn.
Zelf hebben we ook geprobeerd een haar voor een lens te binden. Helaas is dit niet gelukt, omdat de blonde haar helemaal niet zichtbaar was. Wel konden we met een zwart draadje en een wit vel papier laten zien dat het draadje veel minder goed zichtbaar is in het wit, dan in het bruin. De zwarte achtergrond is om de resultaten niet te laten beïnvloeden. Op basis van dit kleine onderzoekje, trokken we de conclusie dat een zwart draadje vlak voor de lens minder goed zichtbaar is op een lichte achtergrond dan op een donkere achtergrond.
Ook zegt men dat het dradenkruis niet altijd waterpas is. Hierbij wordt vergeten dat de camera op de borst van de astronauten was bevestigd, waardoor niet alle foto’s perfect horizontaal zijn genomen. De foto’s zijn daarom niet altijd in oorspronkelijke staat gehouden, maar zijn bewerkt en daarbij soms uitgelijnd, bijgesneden of gedraaid voordat ze aan het grote publiek werden getoond. Hierdoor kunnen de kruisdraden scheef en op rare plekken op de foto’s te zien zijn.
CONCLUSIE
Op witte achtergronden is het dradenkruis niet te zien doordat de emulsie verzadigd is geraakt. Bovendien is door het vaak kopiëren van foto’s de resolutie achteruit gegaan, waardoor kleine kleurverschillen niet meer te zien zijn. Het niet waterpas zijn van de kruisdraden komt doordat de foto’s bewerkt zijn voordat ze aan het grote publiek zijn getoond. Alle argument op basis van kruisdraden zijn ontkracht, waardoor op basis van de kruisdraden op de foto’s niet kan worden vastgesteld dat de maanlanding in scène is gezet.
Maak jouw eigen website met JouwWeb