Welke argumenten zijn er op basis van de maansteen?

Hoewel het meenemen van maanstenen van de maan door velen dé aanwijzing is voor het echt plaatsvinden van de maanlanding, hebben ook hier mensen kritische aantekeningen geplaatst. Critici beweren namelijk dat de ‘maanstenen’ die meegenomen zijn, eigenlijk van de aarde komen. Stenen van de aarde zouden bewerkt zijn, zodat ze als maanstenen door zouden kunnen gaan. Een andere bewering is dat de maanstenen gewoon meteorieten zijn die afkomstig van de maan zijn. Deze meteorieten zijn te vinden in Antarctica. Ook wordt er beweerd dat geologen het verschil niet zouden kunnen zien of de stenen werkelijk van de maan komen.

De samenstelling van maanstenen lijkt op stenen van de aarde. De mineralen die op de maan voorkomen, komen namelijk ook voor op aarde, toch komen de mineralen die op de maan in overvloed zijn, veel minder voor op aarde. Maansteen bestaat voornamelijk uit helium-3. Daarnaast is het oppervlak van de maansteenmonsters bedekt met microscopische beschadigingen, zap pits genaamd. Deze beschadigingen zijn veroorzaakt door micrometeorieten die voortdurend en met grote snelheid op het maanoppervlak neerkomen. Een meteoriet is een stofdeeltje, stukje steen of een stukje ijs dat door de ruimte zweeft. Dit deeltje kan van een komeet afgebroken zijn of het kan gewoon een overblijfsel zijn van het ontstaan van het zonnestelsel. Deze micrometeorieten verbranden in de dampkring om de aarde, waardoor ze niet op de aarde terechtkomen. Omdat de maan geen dampkring heeft, kunnen ze wel gewoon op het maanoppervlak neerkomen. Hierdoor worden kleine, maar onmisbare kratertjes gevormd.

Er wordt beweerd dat de zap pits op het oppervlak van de maanstenen na zouden kunnen gemaakt door kleine objecten op stenen af te vuren. Dit is echter onmogelijk omdat de snelheid van de meteoroïden (een meteoor is het deel van een meteoriet dat op aarde inslaat nadat het vanuit de ruimte door de atmosfeer is gevallen) vele malen groter is dan de snelheid die hier op aarde kan worden geproduceerd. Hierdoor zien de ontstane zap pits er anders uit op echte maanstenen.

Er wordt ook gezegd dat meteorieten die afkomstig van de maan zijn, gevonden op Antarctica, verzameld zijn en zijn doorgegaan voor de stenen die de astronauten van de maan zouden hebben meegenomen. Deze zijn echter heel moeilijk te vinden. Bovendien werd pas in 1969 door de Japanners ontdekt dat op Antarctica deze meteorieten te vinden zijn. Er is dus nauwelijks tijd geweest voor het verzamelen van deze meteorieten die op zich zelf al heel moeilijk te vinden zijn.
Bovendien zien deze meteorieten er heel anders uit dan de stenen die de astronauten zogezegd van de maan hebben meegenomen. De zap pits die op de maanstenen te vinden zijn, zijn niet te vinden op de maanmeteorieten. Dit komt doordat de buitenste laag is weggebrand door de atmosfeer van de aarde.

Een ander argument is dat geologen nog nooit maanstenen hadden gezien, waardoor ze ook niet het verschil kunnen zien tussen een echte maansteen en eentje die vervalst is. Geologen weten echter heel goed hoe de chemische, thermische en mechanische processen verlopen en invloed uitoefen op stenen op de aarde. Hierdoor hadden ze ook een aardig goed idee hoe stenen worden beïnvloed als de beïnvloedende factoren verschillen van die van de aarde. Toch kan er niet met zekerheid worden gezegd dat maanstenen echt van de maan komen, dit komt doordat de elementen waaruit maansteen bestaat ook op aarde voorkomen. Het enige waar je een maansteen aan kan herkennen is de documentatie er om heen.

Als laatste zijn de maanstenen die zijn meegenomen door astronauten die meededen aan het Apollo programma vergeleken met de stenen die zijn meegenomen van de maan door onbemande vluchten van Rusland. Na onderzoek heeft zelfs Rusland toegegeven dat de stenen die tijdens het Apollo programma zijn meegenomen, echt stenen zijn die van de maan afkomen.