Welke argumenten zijn er op basis van de krater onder de maanlander?

Er is ook een argument dat pleit voor het vervalsen van de maanlanding die gebaseerd is op het ontbreken van een krater onder de maanlander. Doordat er geen krater is te zien, die naar verwachting zou moeten zijn ontstaan door de stuwkracht van de motor van de maanlander, werd er beweerd de maanlander gewoon was neergezet op een ondergrond en dat de foto’s dus vervalst zijn.

Allereerst wat informatie. De maanlander had een motor met een stuwkracht van 10 000 pond (5 000 kg), maar tijdens het landen werd deze verlaagd tot 3 000 pond (1 500 kg). Om goed te kunnen landen gingen ze niet op volle snelheid, dat gebeurd immers ook niet bij het inparkeren van een auto. Bovendien is de zwaartekracht op de maan kleiner dan die op de aarde (ongeveer 1/6 van die op de aarde). De maanlander ondervond dus een niet zo heel grote kracht naar beneden, waardoor er ook niet zoveel stuwkracht omhoog nodig was van de motor.

De maanlander daalde niet recht naar beneden, maar met een hoek en bewoog zich dus langs het maanoppervlak. Dit was omdat er geen precieze landingsplek was vastgesteld, omdat ze niet precies wisten hoe het landschap (rotsen en dergelijke) er uit zou zien. Toen de astronauten een landingsplek hadden gevonden, konden ze meteen landen. Ze zakten tot ze zich op ongeveer 1,5 meter afstand boven het maanoppervlak bevonden, daarna werd de motor uitgezet en lieten ze zich op het maanoppervlak vallen.

Bij de landing werd dus gebruik gemaakt van een stuwkracht van 1 500 kg. De uitlaatpijp had een diameter van 54 inches, omgerekend geeft dit een oppervlak van ongeveer 76,2 vierkante meter. Dit betekent dat er maar een kracht van 19,7 kg per vierkante meter werkt op het maanoppervlak. Dit is dus helemaal niet zoveel kracht. Bovendien speelt dit zich af in een vacuüm waardoor de uitstoot van de motor erg snel verspreid. Op de aarde, wordt de uitstoot als het ware in een lange kolom geperst. De lucht er omheen houdt namelijk het verspreiden van de uistoot tegen, waardoor het zich alleen kan verplaatsen in de richting waar de kracht opwerkt, dat is van de uitlaatpijp af. Doordat het als het ware in een kolom wordt uitgestoten, zijn er lange vlammen en kolommen van rook te zien bij de uitlaat. Doordat het gas zich in een vacuüm, op de maan dus, meteen kan verspreiden, wordt de druk niet zo hoog. Dus er werkt in werkelijkheid nog minder kracht op het maanoppervlak. Bovendien werd de motor, toen ze zich op 1,5 meter afstand boven het maanoppervlak bevonden, uitgezet, waardoor er op het laatste moment helemaal geen krachtbron meer was. De kracht die dus tijdens de landing in totaal op het maanoppervlak werd uitgevoerd, was klein. Bovendien wordt er onterecht vanuit gegaan dat het maanoppervlak bestaat uit makkelijk verplaatsbare lichte stof. Het maanoppervlak is echter bedenkt met een rotsachtig materiaal, genaamd lunar regolight. Als er druk op komt te staan, zal dit regolight weerstand bieden, net als een steen dat zou doen. Tijdens de landing is daardoor alleen het stof weggeblazen onder de maanlander en een stukje eromheen.  Op de foto is het effect te zien van de uitstoot van de motor. Onder het weggewaaide stof is het stevige maanoppervlak te zien.